Updike John Czarownice z Eastwick

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To jest historia ludzkości.Co to mawspólnego z procesem Stwarzania? Co ten wariat usiłuje nam powiedzieć? Moglibyśmydo północy opowiadać sobie o torturach, jakie ludzkie istoty zadawały innym ludzkimistotom pod uświęconym sztandarem takiej czy innej formy wiary.Chińczycy obdzie-rali ludzi ze skóry cal po calu; w średniowieczu wypruwano facetowi flaki na jegowłasnych oczach, ucinano mu kutasa i, dla uwieńczenia dzieła, wciskano mu go do ust.240Przepraszam, że opisuję to tak szczegółowo, ale jestem podekscytowany.A krótko mó-wiąc, chodzi o to, że wszystko to wzięte razem do kupy i pomnożone przez setki mi-lionów jest niczym w porównaniu z okrucieństwem, jakie przyjazna życiu organiczne-mu natura okazuje stworzonym przez siebie istotom, wszystko to jest niczym w porów-naniu z torturami, jakie ta natura zadaje bez przerwy od czasu gdy pierwsze nieszczę-sne zamroczone aminokwasy wyłoniły się z mułu.Kobiety nigdy nie oskarżane o to, żesą czarownicami, ładne blond lalunie, które nigdy nie rzuciły żadnego uroku nawet nastonogę, umierają każdego dnia, cierpiąc bóle równie okropne jak ten, który zadawanoza pomocą poczciwego starego Hexestuhlu i z pewnością trwające dłużej niż on.W tenHexestuhl powbijane były duże, tępe gwozdzie.Nie chcę już o tym myśleć i założę się,że i wy nie chcecie.W każdym razie macie pojęcie, na czym to polegało.To było strasz-ne, po prostu przerażające.Okulary zsunęły mu się na czubek nosa.Poprawiając je, zdawał się wciskać na miej-sce całą twarz.Niektórzy słuchacze widzieli, że ma mokre policzki.Jenny nie było w kościele.Wróciła do szpitala z niemożliwym do opanowania krwo-tokiem wewnętrznym.Taki był podtekst tego kazania.W kościele nie było też RayaNeffa.Ray przyjął zaproszenie profesora Hallybreada i popłynął z nim do Melville jegonowym jachtem, wyposażonym w oszczepy do polowania na ryby.Greta natomiast byłaobecna.Siedziała sama.Gretę trudno było rozgryzć: nie wiedziało się, co myśli ani czegopragnie.Jej akcent nie był nigdy tak zły jak sugerowali ci, co się z niej podśmiewali, jed-nak fakt, że była Niemką sprawiał, że ci, którzy próbowali zajrzeć w głąb jej duszy, na-potykali na pewnego rodzaju siatkę ochronną.Greta miała proste, krótko obcięte włosy,bezbarwne jak słoma i zadziwiające oczy, oczy w kolorze niebieskim, przypominającymbrudną wodę, w której zmywano talerze, ukryte za okularami babuni.Nigdy nie opusz-czała niedzielnego nabożeństwa; mogło to jednak wynikać po prostu z bezmyślnej do-kładności właściwej jej rasie, rasie germańskiej tej godnej podziwu machinie, zawszeczekającej na to, żeby jakiś romantyczny demon chwycił dzwignie.Van Horne milczał przez chwilę, niezdarnie przewracając kartki słownika, tak nie-zdarnie, jak gdyby jego dłonie były rękawiczkami.Stara pani Lovecra5� pochyliła sięw stronę pani Hallybread i zapytała: Dlaczego on używa tych brzydkich wyrazów?Nikt oprócz pani Hallybread jej nie usłyszał, a pani Hallybread wyglądała na nad wy-raz rozbawioną.Była to wysoka kobieta o małej głowie, otoczonej strzechą sztywnychjak druty, ufryzowanych siwo-czarnych włosów.Jej drobna twarz miała kolor orzechawłoskiego; dekady uprawiania kultu słońca pozostawiły na niej mnóstwo zmarszczek.To, co wyszeptała w odpowiedzi, było niedosłyszalne.Po drugiej jej stronie siedziałaDawn Polanski.Dawn miała szerokie, mongolskie kości policzkowe i jakby przydymio-ną, matową cerę.Na jej kamiennej twarzy malował się niewzruszony spokój właściwytym, co łamią prawo.W niej i w Rose razem wziętych był ogromny ładunek psychicz-nej mocy.241Van Horne, do którego dotarło, że w kościele nastąpił jakiś ruch, podniósł wzrok, poczym zamrugał, poprawił okulary i powiedział przepraszającym tonem: Wiem, że zająłem wam już sporo czasu, ale posłuchajcie: tutaj, na jednej i tej sa-mej stronie, natknąłem się na tasiemca i tarantulę. Tarantula: którykolwiek z du-żych, włochatych, przeważnie raczej ospałych pająków.Ich ukąszenia mogą być bolesne,ale nie są to pająki specjalnie jadowite. Dziękuję bardzo.A teraz nasz oklapnięty i wiot-ki miły przyjaciel. Którykolwiek z licznych tasiemcowatych robaków (należących dorodzaju Taenia), w postaci dorosłej pasożytujących w jelitach człowieka i innych krę-gowców. Zauważcie: którykolwiek z licznych robaków.To znaczy, że nie jest to jedenczy drugi ekscentryk tkwiący w jakimś zakamarku Stworzonego Zwiata.Każdy może sięomylić, ale żeby stworzyć dużą ich ilość, dużą liczbę ich rodzajów, trzeba działać świa-domie; ten Ktoś musiał uważać to za wspaniały pomysł.Nie wiem jak wy, którzy życzy-cie sobie teraz, żebym się zamknął i usiadł, no więc nie wiem, jak wy, ale ja zawsze by-łem zafascynowany pasożytami.Zafascynowany w sposób negatywny.Bo po pierwsze:pasożyty mogą mieć tak różne rozmiary poczynając od wirusów i bakterii takichjak nasz ulubiony krętek powodujący syfilis, a kończąc na tasiemcach, które mają trzy-dzieści stóp długości i glistach obłych, które nieraz są tak ogromne i grube, że potrafiązablokować człowiekowi jelita.Najlepiej czują się w jelitach.Siedzieć w lepkim gnojuw czyichś wnętrznościach oto co im odpowiada.Człowiek za nie trawi, a im niepo-trzebny jest nawet żołądek, wystarcza im gęba i za przeproszeniem, dupa.Pomyślcie tyl-ko, jaką pomysłowością musiał się wykazać Wielki Projektant, tworząc tych pokornych,małych nicponi.Mam tu trochę notatek, wypisów z En-cy-klo-pedii; mam nadzieję, żezdołam je odczytać w tym marnym świetle.Brendo, nie mam pojęcia, jak ty to robisz,i to co niedziela.Na twoim miejscu zastrajkowałbym.Ale dobrze, dość już żartów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy