• Indeks
• User Guide
• Shobin Dav

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.15 Czy mi nie wolnouczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry? 16 Tak ostatnibędą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi.Sprawie przyszłej zapłaty za doczesne trudy jest poświęcona cała przypowieść orobotnikach w winnicy.1.Zwyczaj poszukiwania robotników na publicznych placach rankiem każdego dniaprzetrwał do dzisiejszych czasów, przynajmniej w niektórych krajach Bliskiego Wschodu(Jordania, Syria, Irak).Winnica, której właściciel poszukuje robotników, nie ma tu z góryzamierzonego znaczenia typologicznego, jak się to często zdarza w ST (np.Iz 5,1 7), niemniejmogła się kojarzyć słuchaczom z wielu tekstami ST.Należy zwrócić uwagę na bardzo ważnyprzy interpretacji tej przypowieści fakt dobrowolnej umowy robotników z właścicielemwinnicy, co do warunków najmu.2.Denar, jako zarobek jednodniowy, w ówczesnych warunkach nie stanowił sumywysokiej w każdym razie wystarczał na bardzo skromne utrzymanie kilkuosobowej rodziny,żywiącej się rzadko mięsem, najczęściej zaś jarzynami i owocami.3 8.Pewną anomalię stanowi to, że robotnicy są aż czterokrotnie poszukiwani, gdytymczasem tylu ich bezczynnie wyczekuje na pracę.Być może, iż włóczących się po drogachuważano za maruderów, z którymi nie ryzykowano zawierania żadnych kontraktów.Godzinatrzecia  to według naszej rachuby czasu dziewiąta rano, szósta  około południa itd.Wysokość zarobku ludzi najętych do pracy w ciągu dnia nie została określona dokładniej.Każdego tylko zapewniono, że otrzyma to, co słuszne.Nikomu nie powiedziano, że może sięspodziewać zapłaty mniejszej niż ci, którzy najwcześniej stanęli do pracy, ani też że zarobiwięcej od tych, którzy jeszcze póz
niej przyszli do winnicy.Niesprecyzowanie pod tymwzględem warunków umowy było najwyraz
niej zamierzone przez gospodarza i odegraspecjalną rolę przy wypłacaniu dziennego zarobku.Uiszczenie zapłaty za całodzienną pracętego samego dnia wieczorem było zgodne z przepisami Prawa, w którym czytamy: Zapłatanajemnika nie będzie pozostawać w twoim domu przez noc aż do poranku (Kpł 19,13).9 12.Wypłacanie należności rozpoczęto od robotników zatrudnionych najpóz
niej, byćmoże dlatego, aby lepiej uwydatnić dobroć właściciela winnicy i pouczyć w ten sposób ludzi,iż w każdym czasie warto zabrać się do pracy.Tego rodzaju postępowanie uznał za jedyniesłuszne właściciel winnicy, lecz zupełnie inaczej zostało ono osądzone przez robotników,którzy najdłużej pracowali.Zresztą dziś również niejeden ze słuchaczy tej przypowieści miałbyochotę przyłączyć się do powyższego szemrania.Jeśli tak jest, to dlatego, że ludzie w ten samsposób ulegają dziś, co i w czasach Jezusa grzechowi zazdrości.Przypowieść o robotnikachpiętnuje nade wszystko, właśnie to najbardziej chyba namacalne dziedzictwo pierwszegogrzechu.Któż nie dostrzega objawów zazdrości nawet u dzieci w wieku przedszkolnym, ktonie wie, czym jest ona w okresie młodości, do czego może doprowadzić ludzi w sile wieku lubjak dobija przedwcześnie ludzi starszych? Z Bożych przymiotów zaś Ewangelia nasza obrazujenie tyle sprawiedliwość, ile raczej dobroć Bożą, która przewyższa sprawiedliwość.%7ładen zgodzących się na proponowaną mu zapłatę nie stawiał przed rozpoczęciem pracy warunku:musi otrzymać więcej niż jego krócej pracujący towarzysz.Gdyby o zapłacie owych krócejpracujących nic nie wiedział, odszedłby rad z zarobku, jaki otrzymał.Skoro dowiedział sięjednak, że gospodarz był dobry i dla wielu innych, zaczął patrzeć na nich złym okiem.Grzechzazdrości polega na próbie zniszczenia dobra w innych ludziach.Jest to najbardziejwyrafinowana forma egoizmu.Jesteśmy smutni, gdy Pan Bóg zajmuje się innymi ludz
mi.Sprawiamy wrażenie ludzi, którzy myślą w ten oto sposób: gdy ktoś jest dobry, może sięokazać niebezpieczny; należy go tedy zniszczyć.W ten sposób przeprowadza się likwidacjęczłowieka, który to tylko  ma na sumieniu , że jest lepszy niż my.13 15.Gospodarz zaś okazał się bardziej niż dobry.Wobec wszystkich dotrzymałobietnicy, niektórym zaś dał więcej niż się spodziewali.Wolno mu przecież było rozporządzaćdobytkiem swoim, tak jak chciał (w.15).Okazać się hojnym w sposób przekraczający granicesprawiedliwości, to wcale nie znaczy być w konflikcie ze sprawiedliwością.Pan Bóg jest nietylko sprawiedliwy, lecz  więcej niż sprawiedliwy , tj.miłosierny.Licząc na to miłosierdziewarto przystąpić do pracy nawet wtedy, kiedy już życie ludzkie  ma się ku wieczorowi.Niktoprócz Pana Boga nie angażuje tak póz
no do pracy.Zszedł gospodarzowi cały dzień naposzukiwaniu robotników.16.Słowa kończące całą przypowieść są dokładnym powtórzeniem odpowiedzi danejprzez Jezusa Piotrowi, dopytującemu się, co otrzymają ci, którzy zostawili wszystko i poszli zaJezusem (Mt 19,30).Istnieje wśród egzegetów dość powszechne przekonanie, że tylko słowa:Ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi zostały wypowiedziane przez Jezusa w związku zprzypowieścią o robotnikach w winnicy.Stwierdzenie: Wielu jest bowiem powołanych, a małowybranych zostało tu przeniesione z zakończenia przypowieści o uczcie królewskiej i o szaciegodowej.Tutaj logiczny sens przypowieści jest zatem taki: wprowadzając do swego królestwapóz
no przybyłych, tj.grzeszników i pogan, Pan Bóg ukazuje właściwą sobie dobroć, nienaruszając przez to w niczym obietnic danych Izraelitom.Ci ostatni nie powinni uważać się zapokrzywdzonych, ani patrzeć z niechęcią na nowych przybyszów do królestwa Bożego.Owoszczególne akcentowanie hojności Boga jest zrozumiałe jeszcze i z tego względu, że całaprzypowieść znajduje się w kontekście dyskusji Jezusa z faryzeuszami, którzy nie jeden razwyrzucali Chrystusowi Jego dobroć dla grzeszników.Im to w odpowiedzi było częstocytowane zarówno, że nie chce Bóg śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył (por.Ez33,11), jak i zapewnienie, iż nawet jak szkarłat czerwone grzechy ponad śnieg wybieleją (por.Iz 1,18), jeśli człowiek szczerze nawróci się do Boga.TRZECIA ZAPOWIEDy
M
KI I ZMARTWYCHWSTANIA (20,1719)17UdajÄ…c siÄ™ do Jerozolimy, Jezus wziÄ…Å‚ osobno Dwunastu i w drodze rzekÅ‚ do nich: 18 «Otoidziemy do Jerozolimy: a [tam] Syn CzÅ‚owieczy zostanie wydany arcykapÅ‚anom i uczonym wPiÅ›mie [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]