[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.767) większa jest miłość, tym większa jestgwałtowność tęsknoty za posiadaniem Boga, którego na każdą chwilę oczekuje z największążądzą.23.Lecz, Boże mój, jeśli jest prawdą, że dusza prawdziwie pragnąca Boga już Go posiada,jak mówi św.Grzegorz objaśniając Ewangelię św.Jana, jakżeż może cierpieć z powodutęsknoty za tym, co już posiada? W pragnieniu bowiem, jakim płoną aniołowie, by ujrzećSyna Bożego, według słów św.Piotra (1 P 1,12), nie ma żadnego cierpienia ani udręczenia,gdyż Go już posiadają.Wydaje się więc, że im więcej dusza pragnie Boga, tym pełniej Goposiada, a posiadanie Boga daje duszy rozkosz i nasycenie.Tak dzieje się z aniołami, którzy,ponieważ ich pragnienie jest posiadaniem, rozkoszują się, mając zawsze nasycone pożądanieduszy, bez przesytu jednak; a ponieważ nie czują wstrętu, zawsze pragną, a posiadając już nieczują cierpienia.Dusza więc odczuwa w tym pragnieniu tym więcej nasycenia i rozkoszy, anie bólu i zmartwienia, im to pragnienie jest większe, gdyż wtedy posiada Boga.24.W tym przedmiocie należy jednak dobrze zważyć różnicę, jaka zachodzi międzyposiadaniem Boga przez laskę tylko, a posiadaniem Go również przez zjednoczenie.Pierwszebowiem jest tylko wzajemnym upodobaniem, a drugie jest wzajemnym udzielaniem się; czylizachodzi tu podobna różnica, jak między zaręczynami a małżeństwem.Przy zaręczynach jest bowiem tylko wzajemne "tak", zgodna wola obu stron, i kosztowności iozdoby, które narzeczony daje wdzięcznie swej narzeczonej; w małżeństwie zaś jestwzajemne udzielanie się i zjednoczenie osób.W narzeczeństwie, chociaż oblubieniecodwiedza oblubienicę co pewien czas i obdarza ją, jak wspomnieliśmy darami, nie ma jednakjeszcze zjednoczenia, które jest kresem zaręczyn.Podobnie więc, gdy dusza doszła do takiej czystości w samej sobie i w swych władzach, żewola jej jest już w wysokim stopniu oczyszczona ze wszystkich upodobań i pożądańzewnętrznych, tak co do części wyższej jak i niższej, i z całą szczerością wypowiedziałaswoje "tak" na to wszystko w Bogu, zostaje wtedy wola Boga i wola duszy złączona wjednym i wolnym przyzwoleniu i dusza dochodzi do posiadania Boga przez łaskę i wolę otyle, o ile może osiągnąć to drogą (s.768) woli i łaski.Wtedy bowiem na jej "tak" Bóg oddajejej prawdziwie swoje "tak" i całkowitą swą łaskę.25.To jest właśnie ten wysoki stan zaręczyn duchowych duszy ze Słowem, w którymOblubieniec świadczy jej wielkie dobrodziejstwa i bardzo często nawiedza ją z ogromnąmiłością darząc ją wówczas wielkimi łaskami i rozkoszami.Łaski te jednak nie mogą równaćsię z tymi, jakie otrzymuje się w zaślubinach duchowych.Wszystkie one są tylkoprzygotowaniem do zjednoczenia się w zaślubinach.Chociaż bowiem jest prawdą, że towszystko dzieje się w duszy, która już jest zupełnie oczyszczona z wszelkiego przywiązaniado stworzeń, bo zaręczyny duchowe nie mogą dokonać się bez tego, jak to już mówiliśmy, tojednak wymaga ona jeszcze pozytywnego przygotowania przez Boga, przez Jego nawiedzeniai dary, jakimi ją jeszcze lepiej oczyszcza, ozdabia pięknością i wdziękiem, by była godna takwysokiego zjednoczenia.Przygotowanie trwa u jednych dłuższy, u innych krótszy czas, gdyż Bóg przeprowadza jezależnie od stanu duszy.Dzieje się tu z duszą podobnie jak z owymi panienkami, którezostały wybrane dla króla Aswerusa.Chociaż bowiem zostały wyprowadzone ze swojej ziemii z domu swych rodziców, to jednak zanim je dopuszczono do łożnicy królewskiej,przebywały najpierw przez jeden rok zamknięte w pałacu królewskim
[ Pobierz całość w formacie PDF ]