[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na tym stopniu dusza tak jest zatroskana, że we wszystkim szuka Umiłowanego; w myślachswoich, w słowach, w zajęciach, nawet przy jedzeniu, w czasie snu, czuwania i w ogóle wewszystkim, [cała (17) jej troska jest zwrócona do Umiłowanego zgodnie z tym, co wyżejpowiedziałem o udrękach miłości.W miarę jak miłość duszy wzrasta i nabiera sił na tym drugim stopniu, zaczyna wstępować natrzeci stopień.Wstępowanie to odbywa się wśród tej nocy za pośrednictwem pewnegonowego oczyszczenia, jak to później mówić będziemy.Oczyszczenie to sprawia w duszynastępne skutki.3.Trzeci stopień tych miłosnych schodów przynagla duszę do czynu i wlewa w nią zapał, bynie ustawała.Ten stopień ma na myśli Król-Prorok, gdy mówi: “Błogosławiony mąż, którysię boi Pana, w przykazaniach Jego będzie rozmiłowany wielce” (Ps 111, 1).A jeżeli bojaźń,będąca tylko córką miłości, wzbudza taką żądzę, cóż uczyni sama miłość? Na tym stopniunawet wielkie czyny spełnione dla Umiłowanego uważa dusza za małe, mnogie za nieliczne,długi czas w służbie miłości za krótki, a wszystko na skutek rozpalenia w niej miłości.Jest tudusza podobna do Jakuba, któremu po siedmiu latach służby i drugie siedem wydawały siękrótkie z powodu jego wielkiej miłości (Rdz 29, 20).Jeżeli miłość Jakuba skierowana tylkoku stworzeniu tyle mogła, czegóż nie dokona miłość ku Stwórcy, ogarniająca duszę na tymtrzecim stopniu?Z powodu wielkiej] (18) miłości ku Bogu nawet wielkie cierpienia i zmartwienia, znoszonedla Boga, uważa za nic.Owszem, gdyby mogła, oddałaby z radością po tysiąc razy życie dlatejże miłości.Nie mogąc tego uczynić, uważa siebie za nic nie wartą we wszystkim, co czyni iżycie wydaje się jej bezużyteczne.Dalszym przedziwnym skutkiem tego stopnia miłości jest to, że dusza uważa się za najgorsząze wszystkich.Pochodzi to stąd, że najpierw miłość pouczyła ją, na co zasługuje Bóg, a powtóre, iż dzieła, jakie spełnia dla Boga, chociaż są liczne, zdają się jej niedoskonałe i pełnebraków.Wszystko to więc zawstydza ją i martwi, gdyż widzi, jak nędzne jest to, co czyni dlatak wielkiego Pana.Na tym trzecim stopniu dusza jest daleka od próżnej chwały izarozumiałości i od pogardzania innymi.Te skutki zatroskania, o których mówiliśmy, i wieleinnych im podobnych sprawia w duszy trzeci stopień miłości.Na nim dusza umacnia się inabiera sił, by wstąpić na czwarty stopień, o którym będziemy mówili.4.Czwarty stopień tych schodów miłości polega na tym, że dusza kochając Umiłowanego,wiele cierpi bez utrudzenia.Mówi bowiem św.Augustyn, że wielkie trudy i cierpienia niczymsą dla miłości (19).O tym stopniu miłości mówiła oblubienica, gdy pragnąc wznieść sięjeszcze wyżej, wołała do Oblubieńca: “Przyłóż mnie jako pieczęć do serca Twego, jakopieczęć do ramienia Twego, bo mocna jest jako śmierć miłość - czyli czyny i dzieła miłości -twarda jak otchłań jest zazdrość” (Pnp 8, 6).Duch nabiera tu takiej siły, że całkowicie owłada ciałem, i tak mało je ceni, jak drzewo jednąze swych gałązek.Nie szuka tu dusza wcale swej pociechy i upodobania ani w Bogu, ani wjakiejś rzeczy.Nie pragnie również i nie prosi Boga o łaski, gdyż czuje, że już ich otrzymaławiele.Wszystkie swe starania zwraca ku temu, by zaspokoić upodobanie Boże i oddać Mujakąś przysługę za to, co od Niego otrzymała, choćby ją to wiele miało kosztować.Powtarzaw duszy i w sercu: O Boże mój i Panie! wielu idzie do Ciebie szukać w Tobie swej pociechy iswego zadowolenia i pragnie raczej tego, byś im udzielał łask i darów, niż tego, by Ciebiezadowolić i sprawić Ci przyjemność.Niewielu jest takich, którzy by umieli o sobiezapomnieć.Nie w tym jest zło, Boże mój, że nie pragniemy nowych wciąż Twoich łask, ale wtym, że już otrzymanych nie używamy dla Twej służby, co by Cię skłoniło do ustawicznegoich udzielania.Wzniosły jest ten stopień miłości.Dusza przejęta prawdziwą miłością szuka tu ustawicznieBoga i pragnie cierpieć dla Niego
[ Pobierz całość w formacie PDF ]