Krasiński Zygmunt Sto listów do Delfiny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W i e r z e n i c a, 2 2 k w i e t n i a.Najdroższa Dialy! Według rozkazu Twego, na samym wyjezdnym z Warszawy, temu dnicztery napisałem do Aleksandra394, że prośba o prolongatę395 posłana na ręce Bufałowicza393Oczywista nieprawda, mająca na celu wprowadzenie w błąd ewentualnej cenzury.394Komara.149odeskiego.Tu przyjechawszy i zastawszy trzy listy Twe, z których ostatni był z 3 kwietnia,zarazem napisał do Florencji zawczoraj, a wczoraj do Genui do Ciebie.W tejże chwili Augustodbiera Twój list z 8 kwietnia, w którym prosisz o odpowiedz do Rzymu oto ją piszę.Mojanajdroższa i najlepsza Dialy, skarżysz się na moje milczenie.Czemuż Natalia ucięła mi ręce,pisząc do mnie przed pół-wtóra miesiąca, że moje listy smutne zabijają Ciebie.Odtąd, niechcąc ponawiać szkodliwych Tobie wzruszeń, pisałem tylko co dziesięć dni i to kilka słówtylko, bo jakżeż pisać nie smutno, potem i to musisz wiedzieć, Dialy, żem okropnie osłabły itak roznerwowany, iż czasem niepodobna fizycznie mi pisać, wreszcie co chwila wybierałemsię do Ciebie, co chwila Tyś mnie wstrzymywała, Ty i rozmaite inne rzeczy, właśnie te bruitsvagues396, o których wspominasz.Z dnia do dnia odkładając wyjazd, czułem wciąż całą li-chotę pisma w porównaniu z chwilą zbliżającą się obaczenia się z Tobą tyle albowiem mamdo powiedzenia Tobie, że szalonym zamysłem byłoby dla człowieka wycieńczonego zupełniezabierać się do pisania tego.Teraz spieszę ku Tobie i gdzie mi pozwolisz, tam obaczę się zTobą i tam dopiero dowiesz się o tych wszystkich bruits vagues, których koniecznym prze-znaczeniem stawać się coraz mniej vagues.O Dialy najdroższa! W straszliwej epoce nam żyć się dostało i kiedy kto całą jej ważność iokropność pojmuje, bo jej się wciąż palcami dotyka, temu pozwolisz, że smętnym nad miarębyć musi, gdy błaga od dwóch miesięcy najukochańszą istotę o pozwolenie mu widzenia się znią, a ona odkłada, odkłada, odkłada, niepomna na słowa Jean Paula397, odkłada, jakby byłapanią rządzącą losem, okolicznościami itd., itd.Moja najdroższa, tylko za zobaczeniem sięmnie pojmiesz i zrozumiesz powtarzam Ci, mam świat rzeczy do powiedzenia Tobie.Nielękaj się mnie, Dialy, nie chcę Cię napadać, napastować, kompromitować czy Natalię, czyCelinę398, ale chcę, byś mi raczyła odpisać, gdzie możesz i chcesz się ze mną widzieć.Na tom395Delfina Potocka powinna była powrócić do Polski do dnia 13 V (czyli l V starego stylu)lub też przyjąć obce obywatelstwo.Zapewne chodzi tu o prośbę, dotyczącą prolongaty tegoterminu.396Niejasne pogłoski.9 V 1845 Zygmunt Krasiński pisał: [.] umieram z żądzy i ko-niecznej potrzeby powiedzenia Ci wszystkiego, czego nie wiesz, co nazywasz bruits vagues, aco okropnym jest i mnie niszczy; zapewne pochłonie.Chodzi tu zarówno o sytuację osobistąKrasińskiego (odkryta została anonimowość jego pism por.przyp.11), jak i gorączkowenastroje polityczne oraz działalność spiskową zbliża się wszak rok 1846.397Johann Paul Friedrich R i c h t e r, ps.Jean Paul (1763 1825) modny wśród romanty-ków pisarz niemiecki, autor powieści i humoresek z epoki Sturm- und Drangperiode, m.in.Tytan, Siebenk�s oraz rozprawy Vorschule der Aesthetik (Wstęp do estetyki).Tu chodzi ocytat, który Krasiński przytoczył w liście do Delfiny z 20 II 1845: ,,Jeśli kiedy na tej ziemiwy, którzy się znacie i miłujecie, możecie jeden zejść się z drugim, o, nie odwlekajcie, o, nieodkładajcie, bo któż ręczy wam, że pózniej to samo możnem wam będzie miejsca się nieodmienia, gdzieście spotkać się mieli ale kto was zapewnia, że każden z was stanie u miej-sca obaczeń.398Na wieść o śmierci matki Delfiny Potockiej, Honoryny z Orłowskich Komarowej,Zygmunt Krasiński chciał natychmiast pośpieszyć do Nicei.Początkowo towarzyszyć mumiała Eliza, co było ważne ze względu na ew.plotki.Tymczasem 20 II Krasiński napisał: Co do El[izy] powiem Ci, że chciała jechać ze mną razem zaraz do Ciebie, że nawet do Kis-wej i Odescalchowej to napisała, ale tu choroba dziecka ją zatrzymuje.Dalej mój ojciec po-trzebuje, by został kto przy nim, wreszcie na podróż z nią nie mam funduszów.Rozważ głę-boko w głębiach serca swego, Dialy, co myślę pisząc list ten i bez żadnej nieuwagi, bez żad-nej lekkomyślności racz przystać na to, o co Cię błagam.Niepodobna, bym złe Tobie przy-niósł, niepodobna..W tym samym liście mowa jest o: duchowym niebezpieczeństwie,które Ci grozi po prostu serce zsycha się w Tobie zmiłuj się! 15 III zaś pisał: [.) widzę,150wyjechał i Twoje interesa, i wszystko, co mnie się tyczy, wymaga tego.Bo słuchaj, Dialy,myślę, to może głupstwo, ale myślę to głupstwo, że nikt Tobie prócz mnie i nikt mnie próczCiebie sił nie da do dalszego rozwoju życia.Zatem wysłuchaj mojej prośby, prośby tego, któ-ry obraz matki Ci wiezie399, im prędzej go obaczysz, tym prędzej też i jej rysy kochane, za-chowane.Jutro z Augustem jedziem do Lipska przez Berlin, jedziem widzieć się z Jerzym,który z winy własnego pośpiechu i niecierpliwości popsuł sobie jak najlepsze położenie i te-raz na pomoc mnie wzywa w rozpaczy.Będę się starał mu wszystko ułożyć, choć ani wstąpiędo Drezna.Zapewne z nim do końca miesiąca zabawić będę musiał, a pierwszych dni majastanę w Wiedniu.Tam czekam Twoich rozkazów, którym posłuszny będę tak, jak dotąd imposłuszny byłem.Jeśli możesz mi pozwolić zdać Ci się na coś we Włoszech, i to gdzie nazna-czysz, zaraz ruszam przez Alpy z Wiednia.Jeśli zaś wolisz, bym był nad Renem, bym poje-chał do Heliusa i tam czekał dalszych Twych rozkazów, jadę do Heidelberga.Mów tylko,Dialy, jak chcesz i gdzie chcesz mnie wszelka droga równą, byleby doprowadziła mnie doCiebie.Bouderot nie bardzo mi jednak się uśmiecha, bo za parę tygodni tam jedzie pani Bran.i sześć tygodni bawić zamyśla.Lecz wiemy, że można w Bouderot uniknąć spotkania wszel-kiego z ludzmi powiadam Ci, jak chcesz, jak rozkażesz.W Wiedniu czekam na Twoje roz-strzygnienie.W liście Elizy do Ciebie, posłanym według Twego rozkazu na ręce Odesch-wej, jest liścikmój, w którym to samo Ci powiadam [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy