Dodd Wiliam Dziennik ambasadora

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podnieobecność G�ringa jego zastępca wydał rozkaz policji w Saksonii, żeby roztoczyła opiekęnad zwolnionymi z aresztu więzniami, zapewniła im bezpieczeństwo osobiste i nie pozwoliłaim udać się do Prus chodziło o to, żeby rozkaz zlikwidowania Dymitrowa nie mógł byćwykonany.Na tym sprawa na razie się skończyła.Przypuszczam, że G�ring faktycznie wydał przed wyjazdem jakiś rozkaz, ale Diels, wrogonastawiony do G�ringa, mimo grożącego mu wciąż niebezpieczeństwa, zdobył się na odwagęi uchylił ten rozkaz, aby w ten sposób uchronić Niemcy przed grozną reakcją światowej opiniipublicznej.Szef tajnej policji postąpił bardzo ryzykownie i nie zdziwiłbym się wcale, gdybymw przyszłości się dowiedział, że został uwięziony.Jedyne, co go ratuje, to fakt, że wiadomemu są doskonale wszystkie szczegóły podpalenia Reichstagu oraz to, że posiadane przez niegodowody znajdują się już przypuszczalnie poza granicami Niemiec.1 stycznia 1934.Poniedziałek.Wszyscy członkowie korpusu dyplomatycznego uważali za swój obowiązek pozostaćdzisiaj w mieście, aby móc złożyć wyrazy szacunku i najlepsze życzenia noworoczne 86-letniemu prezydentowi Hindenburgowi.Pojechaliśmy do pałacu Prezydenta, gdziewprowadzono nas do wielkiej poczekalni na pierwszym piętrze; gdy wchodziliśmy,umundurowana służba powitała nas po hitlerowsku.Obok mnie znalezli się sir Eryk Phipps, p.Fran�ois-Poncet i ambasador Hiszpanii.Punktualnie o 12-ej zajęliśmy nasze miejsca, ustawia-jąc się półkolem w wielkiej, bogato zdobionej sali recepcyjnej prezydenckiego pałacu.Wkrótce potem wszedł Hindenburg i przywitał się z Nuncjuszem, seniorem korpusudyplomatycznego, który odczytał po francusku dość oficjalne pozdrowienie noworoczne; byłojasne, że Prezydent go nie rozumiał, i to samo było ze mną.W odpowiedzi Prezydent odczytałprzemówienie, utrzymane w stylu oficjalnym, w którym wspomniał o odrodzeniu" Niemiec ipokrótce scharakteryzował istotę hitlerowskiego ustroju; ten temat chyba w żadnym z człon-ków korpusu nie wzbudził uczucia sympatii.Po odbyciu tych formalności Hindenburg zamienił kilka słów z Nuncjuszem, a potemrozmawiał serdecznie z p.Fran�ois-Poncet, który rozumiei mówi bardzo dobrze po niemiecku.Powitawszy w ten sam sposób p.Cerutti, ambasadoraWłoch, z kolei przywitał się ze mną i zapytał, jak postępują studia mego syna, Williama, nauniwersytecie berlińskim, wyrażając przesadny zachwyt moją znajomością niemieckiego(który jest wprawdzie dość płynny, ale niepoprawny).Wymieniliśmy następnie uwagi natemat profesora Onckena, słynnego historyka Mommsena i według słów Prezydenta, wiel-kiego von Treitschkego", który moim zdaniem nigdy wielki nie był.Prezydent poruszał się zpewną trudnością, opierał się na lasce, ale mówił gładko i rozumnie.Wydaje się, że zna życieintelektualne Niemiec.Następnie podszedł do mnie Hitler; obserwowałem go przez cały czas i wydał mi się jakiśzgaszony, niemal że zażenowany.Powitał mnie słowami: Szczęśliwego Nowego Roku", a jaodwzajemniłem mu się tym samym.Tylko z ambasadorem Włoch witał się po hitlerowsku.Zapytałem Kanclerza, czy nie spędził czasem Bożego Narodzenia w Monachium.Powiedziałem mu, że byłem tam z żoną przez dwa dni na początku grudnia i że odwiedzenietego miasta sprawiło mi wielką przyjemność; spotkałem tam świetnego niemieckiegohistoryka, profesora Meyera, mojego byłego kolegę uniwersyteckiego z Lipska, któregouważam za wybitnego uczonego i myśliciela.Hitler był trochę zakłopotany i powiedział, żenigdy o Meyerze nie słyszał.Wspomniałem jeszcze o innych sprawach związanych zmonachijskim uniwersytetem, ale nie wywołało to z jego strony żadnego oddzwięku i pochwili przeszedł dalej.Odniosłem wrażenie, że nie stykał się w ogóle z ludzmi, którychznałem i szanowałem.Nie przejawiał takich zainteresowań jak Prezydent i obawiam się, żemoże sobie pomyślał, iż chcę go speszyć.Takiego zamiaru oczywiście nie miałem.Nie byłoco prawda żadnego tematu z dziedziny polityki i dyplomacji, o którym moglibyśmyrozmawiać w obecnej delikatnej sytuacji.3 stycznia 1934.Zroda.Prasa zagraniczna publikuje dziś wiadomość, że 1 stycznia rano między Hitlerem iG�ringiem doszło do zażartej sprzeczki z powodu niewprowadzenia w życie wydanego przeddwoma miesiącami dekretu, na mocy którego Niemcy miały zostać zunifikowane, tzn.żewszystkie dawne państwa, jak Prusy, Bawaria, Saksonia itd [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy