[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Twierdzono, że udało mu się przeczytać i zapamiętać zawartość całej biblioteki!Jak większość geniuszy, Magliabechi pracował nad rozwijaniem swoich umiejętności do wieku podeszłego.Im więcej czytał i zapamiętywał, tym szybciej i sprawniej był w stanie to robić.Wieść niesie, że w latach starości miał zwyczaj leżeć w łóżku otoczony tomami, które czytał i zapamiętywał tak długo, aż zasnął, a każdy z nich zabierał mu nie więcej niż pół godziny.Czynił tak aż do śmierci w 1714 roku, w wieku 81 lat.Skoro system oko-mózg umożliwiał Magliabechiemu tak niezwykłe dokonania w dziedzinie czytania i zapamiętywania, dlaczego reszta z nas wlecze się w tempie, które, w porównaniu z nim, czyni nas praktycznie analfabetami? Okazuje się, że odpowiedź nie tkwi w braku podstawowych zdolności, lecz w tym, że skutecznie i mimo woli wyszkoliliśmy się w byciu powolnymi.Innymi słowy, przyswoiliśmy systemy przekonań i nawyki niszczące naszą zdolność czytania z należną prędkością i rozumieniem.Eugenia AleksiejenkoW swojej książce How to Pass Exams (Jak zdawać egzaminy) mistrz świata w zapamiętywaniu, Dominie O'Brien, przytacza niezwykłą historię Eugenii, której osiągnięcia wydają się dziś dorównywać wyczynom Magliabechiego sprzed 350 lat.Według jednego z badaczy Moskiewskiej Akademii Nauk, “ta niezwykła dziewczyna potrafi czytać znacznie szybciej, niż jej palce odwracają strony - gdyby nie musiała zwalniać w celu wykonania tej czynności, czytałaby w tempie 416 250 słów na minutę".W kijowskim Centrum Rozwoju Mózgu przygotowano dla Eugenii specjalny test, który przeprowadzono w obecności grona naukowców.Mieli pewność, że młoda dziewczyna nigdy wcześniej nie przeczytała przygotowanego materiału, gdyż były to egzemplarze czasopism politycznych i literackich, które wyszły z druku w dniu, który Eugenia spędziła w odizolowanym pokoju centrum badawczego.Aby uczynić zadanie jeszcze trudniejszym, otrzymali z Niemiec książki nieznane i stare oraz dopiero co wydrukowane, które zostały przełożone na rosyjski, jedyny język, jaki znała Eugenia.Kiedy Eugenia odpoczywała w odosobnieniu, egzaminatorzy przeczytali kilkakrotnie materiały testowe i poczynili na ich temat szerokie notatki.Następnie położyli przed nią dwie strony materiału, aby sprawdzić, jak prędko je przeczyta.To, co się stało, było tak zaskakujące jak zachowanie drą Leesa dla Evelyn Wood czy też Antonio Magliabechiego dla jego współczesnych.Eugenia bez wątpienia przeczytała 1390 słów w ciągu jednej piątej sekundy - czas, jaki wystarcza zaledwie, by mrugnąć oczyma.Kilka pokazanych jej także czasopism, opowiadań i recenzji przeczytała również bez wysiłku.Jeden z egzaminujących zapisał: “Wypytywaliśmy ją o szczegóły; często były to informacje ściśle techniczne, niemożliwe do pojęcia dla normalnego nastolatka.A jednak odpowiedzi wskazywały, że rozumiała wszystko doskonale".Co ciekawe, nikt nie orientował się w niezwykłych zdolnościach dziewczyny aż do czasu, gdy miała 15 lat.Wtedy to ojciec, Mikołaj, wręczył jej kopię długiego artykułu prasowego.Gdy zwróciła go po dwóch sekundach przyznając, że wydał jej się interesujący, ojciec potraktował to jak żart.Jednak gdy zaczął zadawać pytania, wszystkie odpowiedzi okazywały się poprawne.Sama Eugenia przyznaje: “Nie mam pojęcia, jak to się dzieje.Strony same wchodzą mi do głowy, a ja zapamiętuję raczej ich sens niż dokładny tekst.W moim mózgu zachodzi jakiś rodzaj analizy, którego naprawdę nie potrafię wyjaśnić.Mam jednak wrażenie, jakbym nosiła w swojej głowie całą bibliotekę!"ROZSZERZANIE MOŻLIWOŚCI WZROKOWYCHW rozdziale 6 odkryłeś, że twoje oczy są w stanie przechwycić więcej słów w ramach jednego poziomego przeskoku.Teraz wykonasz kilka ćwiczeń, które udowodnią, że twoje zdolności wykraczają daleko poza już obecnie rozszerzone możliwości.Mierzenie widzenia poziomego i pionowegoNajpierw, patrząc prosto przed siebie, skup uwagę na punkcie tak odległym, jak to tylko możliwe, poziomo, tuż przed sobą zetknij razem końce palców wskazujących w odległości 75 cm od grzbietu nosa.Zacznij kręcić końcami palców i powoli oddalaj je od siebie w linii poziomej, skupiając wzrok na czymś dalekim.Przestań dopiero wtedy, gdy nie będziesz już dostrzegał “kątem oka" ruchu końców palców.Wtedy zmierz odległość widzenia poziomego.W drugiej części ćwiczenia uczyń to samo, trzymając tym razem końce palców pionowo.Zacznij kręcić nimi i stopniowo oddalać od siebie, dopóki nie będziesz w stanie widzieć tego ruchu na górze i u dołu pola widzenia.Wtedy przerwij eksperyment i zmierz odległość widzenia pionowego.Oba ćwiczenia wykonaj już teraz.WynikiZadziwiające, prawda? Ludzie często odkrywają, że ich widzenie poziome rozciąga się na szerokość rozłożonych ramion.Widzenie pionowe jest nieznacznie węższe, lecz tylko z powodu zasłaniania przez luki brwiowe.Jak to możliwe? Odpowiedź leży w budowie oka człowieka.Każde z nich zawiera w siatkówce 130 milionów fotoreceptorów, co oznacza, że człowiek ma ich w sumie 260 milionów.Jak ci się wydaje, jaki procent z tego obsługuje “wyraźne", czyli centralne widzenie, a jaki widzenie “boczne", inaczej peryferyjne? Odpowiedź wpisz poniżej:ProcentWidzenie centralne:.Widzenie boczne:.W rzeczywistości na widzeniu centralnym skupia się zaledwie 20 proc.twojego systemu oko-mózg, podczas gdy pole peryferyjne obsługuje aż 80 proc.! Oznacza to, że z 260 milionów działających dla ciebie receptorów światła ponad 208 milionów “obsługuje" widzenie peryferyjne.Dlaczego procent ten jest aż tak znaczny? Powodem jest to, że większość wydarzeń dziejących się w otaczającym nas świecie ma miejsce na zewnątrz pola centralnego, a uzyskanie świadomości każdej zmiany zachodzącej w otoczeniu stanowi podstawę przeżycia, umożliwiając kierowanie naszymi działaniami tak, aby zdobywać to, czego potrzebujemy, i unikać niebezpieczeństw.W tradycyjnych metodach nauki czytania koncentrujemy się wyłącznie na widzeniu centralnym, czyli korzystamy z niecałych 20 proc.dostępnego potencjału wzrokowego i to w całkiem niewłaściwy sposób.Wielkie postaci w dziejach czytelnictwa, jak Antonio Magliabechi, John Steward Mili i prezydent Kennedy, nauczyły się używać potężnego i nie wykorzystywanego potencjału peryferyjnego widzenia.Możesz uczynić to samo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]